Maandag 18 september vertrokken we met h2b, v2a en v2c richting Friesland. De Friese buitenlucht deed de leerlingen en hun begeleiding goed. De drie klassen werden verdeeld over vier groepen en met die groep gingen ze elke dag op pad om een andere activiteit te ondernemen
Fietsen
Een barre tocht met als tussenstop ijsboerderij Boereiis. Mocht je in de buurt zijn, neem er zeker een kijkje en natuurlijk een ijsje. De leerlingen konden zich heerlijk uitleven in de speeltuin en in de stal bij de kalfjes kijken. De terugweg werd door velen als aangenaam omschreven, aangezien we de wind in de rug hadden.
Kanoën en vlot bouwen
Onder begeleiding (of afleiding) van Dave in zijn motorbootje, gingen de leerlingen alleen of met z’n tweeën te water. Met de wind in de rug lukten het leerlingen toch om in het riet te belanden, maar de meesten konden het tochtje zonder kleerscheuren (maar met natte broek) afmaken. Waar de plaatselijke golven vandaan kwamen, daar zijn we nog niet achter….
Een paar palen, tonnen en een hoopje touwen. De uitdaging om er een vlot van te bouwen waar ze met de hele groep op konden zitten. Gelukkig kregen ze instructies mee vanuit Pean, maar uiteraard wisten de leerlingen het beter. Losse balken, rollende tonnen en krullende touwen waren eerder regel dan uitzondering. Dat weerhield de leerlingen niet om het vlot te water te laten en met succes.
Zeilen op een valk of pico
Met de wind in de zeilen maakten de leerlingen onder begeleiding een mooie tocht over het Friese water met een valk of pico. Aan boord was het hard werken en leerden ze meer over het besturen van een zeilboot. Hoe schuiner hoe beter, daar waren niet alle leerlingen het over eens. Op dinsdagmiddag konden we helaas niet het water op, maar gelukkig zorgden ze bij Pean voor andere activiteiten.
Na het eten speelden de leerlingen spelletjes, aten ze de grote hoeveelheden snoep, koek en chips op. Zonder de afleiding van mobiele telefoons wisten ze zich zelfs te vermaken. Een enkele leerling wist deze afzondering van communicatie te omzeilen door gebruik te maken van walkie talkies, maar die maken nou eenmaal meer geluid dan een telefoon.
Na drie dagen had de begeleiding er genoeg van en vertrokken we weer naar Castricum met 2 bussen vol rustige kinderen, 2 vuilniszakken met gevonden voorwerpen en een ervaring rijker.
Pean, je was best fijn 😉
